De beroemde en nog sjteeds hilarische kluch oet 1892 euver twee sjtudente die eine middaag door wille bringe mit twee knappe vriendinne en daorom eine sullige vrundj laote doorgaon es “de tante van Charley”, zodet dae veur chaperonne kint sjpele. Mér dan kump de echte tante langs…
Recensie
Van Gerard Nizet mochten wij onderstaande recensie ontvangen. Zelf zien hoe De tante van Charlie eruit zag? Scroll dan snel door naar de foto’s!
Giesteraovend vriedaag de derteende, höbbe Leslie en ich genote van ” De Tante van Charlie”, eine laat Victoriaanse komedie van Brandon Thomas, in ’t Limburgs vertaald door Charlotte en Ignace Ruijs en opgeveurd door Speelgroep Gelre in ’t charmante Royal Theater in Remunj aan de Hamsjtraot. Dit sjtök, det al door väöl internationaal bekinde sjpelers ten tonele waerde geveurd en ouch waal de komedie der komedies wördt geneump, waerde ouch al döks door amateurgezelsjappe opgeveurd en ouch al dökker bewerkt. Noe dus in ’t Limburgs.
In mien dertig jaorige periode es regisseur, waar ich döks huuverig veur het sjpele van kemedies. Het is ’t meujelikst óm de sjnelheid van sjpel en juuste toon te vatte, het liekt allemaol zo mékkelik en de luuj haje van lol. Det heurse den geregeld. Techniek en sjnelheid van aksies is ein vereiste. De toesjouwers zeen gewind aan bliesjpele en kluchtige vertoninge via de teevee.
Mer hiej in Remunj waerde giesteraovend ein vlotte veursjtelling gegaeve. Gelökkig neet te väöl aan deze tied aangepas, mer in de Victoriaanse zetting gehaaje. ‘T prachtige decor brach dich metein in sjtumming, sjapoo Wim Thomassen en dien kroew.. Ouch de kostumering waar zuuver en pasde in ’t geheel konsep. Ivo Habets haet hiemit ein sjtök vakwerk aafgeleverd es regisseur, vermoedelik biegesjtaon door Sanne Tonnaer, det ouch van wante wit. Complimente veur de grime van Marie-Anne Breuer, gein euverdreve gedeuns waasse döks zuus. Allein de sjnor van de Aaje militair oet India haaj missjien get meer liém neudig.
Leech en techniek waar door Bert Pex, Tof Thomassen en Jeffrey Houba in gooj henj.’ T tabloo de la Troep waar zeer good gekásd. Veural de here sjprònge dr oet. Frank Vossen en Sef Thissen ware echte flierefluiters van sjtudente zònger poen. Gooje artikulaasie en perfekte bewaeginge van de twee. De butlerrol waerde oet de kuns gesjpeeld door Pasqual Verboeket. Veural det irritante luipke….sjitterend. Biezunjere complimente veur de rol van Jac Rijks, grotendeils ein vrouwerol, mer neet banaal, neet euver de toep, mer good oetgesjpeeld wie lestig zien posisie waar es insjtant vrouw…magnifiek ziene mimiek!
De euver heur köp verliefde Kitty en Amy, gesjpeeld door Doreth de Groot en Sylvia Kersten, kwame es twee hittepetitte precies euver zo es det mòt. Marianne Geurts en Inge van Heugten ware ein euvertuugend koppel.
Mer den mòsse dich es regisseur waal gelökkig prieze mit Ignace Ruijs en Ton Hensen es respektievelik aad-militair oet India (sjoon gebroend) en de bewaeglikke notaris oet Oxford. Waat die twee mit bringe is geweldige ervaring, natuurlik sjpel en toch konsekwent vasthaaje van ein tiep zònger te sjmiere en ein groot oplossend vermoge bie oplossende liémreste van eine sjnor.
En ’t is duudelik det vertale van ein sjtök door eine ervare sjpeler ein vereiste is… ein extra kompliment aan Ignace dus! Kortom veer höbbe genote en mit òs väöl Remunjenere en luuj van boete Remunj van ein sjpetterende kemedie. Dank aan Sjpeegroep Gelre!